ویروس نقص سیستم ایمنی بدن(HIV) ویروس مسبب سندروم ابتلا به نقص سیستم ایمنی(AIDS)می شود.
بسیاری از افراد به دلیل راه های انتشار ویروس و در حال حاضر درمان ناپذیر بودن این بیماری ترس زیادی از مبتلا شدن به HIV دارند.
اما با وجود اینکه درمانی برای این بیماری وجود ندارد اما هنوز هم شانس داشتن یک زندگی ثمر پخش هست پس اگر نسبت به این مسئله مشکوک هستید سریعا آزمایشات لازم را انجام بدهید.
و در این بخش با اطلاعات بیشتری در این مورد آشنا بشید.
.کسانی که برای انجام آزمایش در اولویتند.
۱-تعیین علائم حاصل از وجود ویروسHIV :
اگر در صورت مواجه نبودن با ویروس انفلانزا و بین ۱ الی ۲ هفته علائمی شبیه به انفلانزا را تجربه کردید احتمال ابتلا به ویروسHIV وجود دارد ، پس اگر نسبت به علت علائم تردید دارید با پزشک ملاقات کنید.
.علائم HIVدر تمامی افراد مبتلا قابل مشاهده نیست چرا که ممکن است تا سال ها پس از مواجه با ویروس علائمی ظاهر نشود.
۲-برای اطمینان از مواجهه با ویروسHIV رفتارهای خود را در گذشته بررسی کنید:
برخی رفتارهای خاص مثل افراد مصرف کننده ای که به صورت شریکی از یک سوزن تزریق استفاده می کنند و یا افرادی که با بیش از یک نفر رابطه ی جنسی محافظت نشده دارند یا شریک جنسی آن ها با بیش از نفر رابطه ی جنسی محافظت نشده دارند ، رفتارهایی هستند که ریسک ابتلا به HIV را افزایش می دهند.
همینطور افرادی که مبتلا و یا تحت درمان بیماری های مقاربتی مثل هپاتیت و یا سل بوده اند به اندازه به فردی که رابطه ی جنسی محافظت نشده داشته است در معرض خطرند.
.اگر رابطه ی جنسی محافظت نشده داشتید ، در این صورت هم شما و هم شریک جنسی شما باید مورد آزمایش قرار بگیرید.
.با تنها حضور در کنار فرد مبتلا یا تماس با عرق بدن یا بذاق دهان یا اشک و یا حتی بوسیدن فرد مبتلا به صورت دهان به دهان امن می باشد و ویروسی منتقل نمی شود ، همچنین نیش یا گزیدگی توسط حشرات قادر به انتقال ویروسHIV نیست.
۳- در صورت اقدام به بارداری برای محافظت از کودک متولد نشده برنامه ریزی کنید:
در این زمینه داروهایی وجود دارند که مانع از انتقال ویروس از مادر به فرزند می شوند اما این داروها تنها در این مورد استفاده دارند و فقط زمانی که پزشک از باردار بودن فرد مبتلا مطلع باشد تجویز می شوند پس اگر قصد بچه دار شدن دارید در همچنین در شرایط ریسکی بودید و یا علائمی از HIV دارید حتما دراین رابطه آزمایشات لازم را انجام بدهید.
.چگونه آزمایش شوید.
۱-به مرکز مربوط به HIV مراجعه کنید:
کلینیک هایی وجود دارند که به منظور محرمانه بودن و گمنام بودن هویت بیماران و نتایج را بر اساس شماره ی شناسایی بیماران ارائه می دهند و تنها مجموعه ای از اطلاعاتی مثل قومیت ، تمایلات و فعالیت های جنسی ، داروهای مصرفی و نتایج آزمایشات پیشین در رابطه با HIV را در مورد بیماران نگه می دارد.
با بیماران قبل و بعد از آزمایشات صحبت می شود و سپس آزمایشاتی به شرح زیر انجام می شود:
.نمونه گیری از رگ برای خون آزمایش و بررسی و پیدا کردن اثری از پادتن های HIV که چیزی حدود ۱تا۲ هفته برای دریافت نتیجه زمان می برد.
.نمونه برداری از بذاق دهان بین گونه و لثه که بین ۱تا۲ هفته زمان می برد.
.آزمایش ادرار که البته نسبت به آزمایش خون و بذاق دقیق نیست.
.آزمایش خون فوری که از سر انگشت شخص گرفته می شود و تنها پس از ۲۰الی۳۰ دقیقه نتیجه ی آن مشخص می شود اما با این روش وقت مشاوره ی محدودتری دریافت خواهند کرد.
.تمامی آزمایشات باید به صورت پی در پی و با استفاده از مایعات نمونه برداری شده ی آزمایش اصلی مورد تایید قرار بگیرند و اگر با وجود پتانسیل بالا در تماس با ویروس نتایج آزمایشات شما منفی بود باید پس از ۳ماه دوباره این روند را طی کرد تا امکان وجود خطا در آزمایشات اول را رد کند.
۲-انجام آزمایش در کلینیک های معمولی و یا مطب پزشک:
شاید احتمال انجام آزمایشات در یک مرکز تخصصی HIV با آزمایشات به صورت ناشناس و دریافت مشاوره به یک اندازه باشد اما شاید امکان قرار ملاقات با پزشک بیشتر باشد و این حالت وقت کمتری خواهد گرفت.
.اگر با پزشک ملاقات کنید به علاوه ی لیست آزمایشات تعریف شده و پس از بررسی میزان ریسکی بودن رفتار ممکن است دستور نوعی آزمایش دیگر تحت عنوان RNA برای کشف خود ویروس صادر شود چرا که معمولا پادتن ویروسHIV بین ۲تا۸ هفته قابل شناسایی و اندازه گیری نیست در حالی که آزمایش RNA تنها پس از ۹تا۱۲ روز پس از عفونت ویروس را تشخیص می دهد.
۳-آزمایش با کیت خانگی:
تنها سوراخ کوچکی روی انگشت ایجاد کرده و یک قطره خود روی کارت مخصوص چکانده و سپس کارت را برای آزمایشگاه و انجام مراحل لازم پست کنید.
با این کار هویت شخص تا حد زیادی پنهان خوهد ماند و مشاوره قبل و بعد از آزمایش به صورت تلفتی انجام خواهد شد.
.اگر نیازی به آزمایشات بیشتر بود حتما برای این امر به آزمایشگاه مراجعه کنید.
.کیت آزمایش خانگی در بسیاری از کشورها غیرقانونی است.
.اگر نتیجه مثبت بود.
۱-به هر شریک جنسی که داشتید اعلام کنید:
انجام آزمایشات لازم برای شرکای جنسی شما بسیار ضروری می باشد.
۲-تحت نظر پزشکی با تجربه ی کافی در مورد HIV قرار بگیرید:
حتی اگر با علائم این بیماری سروکار ندارید ، این کار امری ضروری است چرا که روش های درمانی متفاوتی برای HIV وجود دارد.
۳-برای تشخیص بیماری های عفونی آزمایش بشید:
دچار شدن به HIV شما را نسبت به دیگر بیماری های عفونی آسیب پذیر می کند و انجام آزمایش برای تشخیص بیماری هایی همچون هپاتیت ، سل و بیماری های مقاربتی مانند سیفلیس را می توان به عنوان ایده ی خوبی در روند درمانی در نظر گرفت.
۴-رابطه ی جنسی محافظت شده داشته باشید:
حتما در حین رابطه ی جنسی از کاندوم استفاده کنید.
استفاده از کاندوم لاستیکی در صورت استفاده ی درست و مداوم ، نه به صورت قطعی اما تا درصد بالایی در جلوگیری از انتقال ویروسHIV تاثیر گذارند اما اگر هر یک از طرفین رابطه نسبت به لاتکس حساسیت نشان دادند می توان کاندوم های سخته شده از پلی اورتان را جایگزین کرد.
۵-اعمال ریسکی را تغییر دهید:
اعمال خاصی مثل سیگار کشیدن ، مصرف بیش از حد الکل و مصرف موار مخدر می توانند سیستم ایمنی شما را ضعیف کنند پس با برنامه ریزی منسب مصرف اینگونه مواد را محدود کنید.
۶-به صورت معمول آزمایش دهید:
بنا به توصیه ی مرکز کنترل بیماری افرادی که رفتارهایی دارند که آن ها را در معرض خطر قرار می دهد باید به صورت معمول سالی یکبار آزمایش شوند.
